In de ochtend regelt de eigenaresse van het hostel voor ons twee fietsen en drinken we een ijskoffie. Daarna fietsen we naar een lokale sportschool. Na het sporten ontbijten we bij een restaurantje dat vlakbij de sportschool zit. Het restaurant is nog helemaal leeg als we aankomen en de eigenaresse is super aardig en behulpzaam. Ze stelt voor om een beetje van alles te nemen, wij proberen uit te leggen dat we honger hebben en graag extra veel willen. Dat snapt ze gelukkig meteen. We krijgen 4Banh Xeo (krokante omelet) en een hele stapel met thit nuong en nem nuong (varken en kip spiesjes). Net als bij de meeste Vietnamese gerechten krijgen we een grote bak sla en kruiden en rijstpapier om het in te rollen. Er zit deze keer ook een waanzinnig lekker sausje bij. We zitten propvol en kunnen er voorlopig weer tegenaan.

We nemen een duik in het zwembad bij het hostel en en fietsen daarna naar het strand. De rest van de middag chillen we aan het strand. Roos bakt in de zon en Brent leest z'n eerste boek uit (The Alchemist van Paulo Coelho).

Nadat we zijn afgekoeld en opgefrist in het hostel fietsen we naar Old Town. We wandelen weer een tijdje rond en genieten nogmaals van de sfeer die er hangt. Er zijn wel erg veel toeristen, vooral de grote groepen Chinezen zijn hier niet te missen.

We avondeten met hét beroemdste gerecht van Hoi An: Cao Lau noedels. De speciale rijstnoedels maken dit gerecht uniek. Het zijn dikke en korte noedels met een chewy textuur. Authentieke Cao Lau noedels worden gemaakt met water uit één specifiek bron in Hoi An en gemengd met as van de bomen die op Cham Island groeien. Langs het water in Hoi An zie je overal Cao Lau noedels gedroogd worden in de zon. Het gerecht bestaat uit de noedels, geroosterd varkensvlees, kruiden, taugé, krokante stukjes deeg of varkenshuid. Er overheen zit een hele smaakvolle bouillon die meer lijkt op een jus dan op bouillon. We vinden het allebei ontzettend lekker. We eten ook een andere lokale specialiteit: White Rose dumplings. Dat zijn gestoomde dumplings in rijstvellen en niet zo heel bijzonder. We wandelen nog even door de stad op zoek naar een dessert. We vinden een modern tentje waar Chè wordt gemaakt. We hebben het al vaak zien langskomen op straat maar hebben nog nooit de behoefte gehad om het te proeven. Vooral omdat Chè een verzamelnaam is en we geen idee hebben hoe en wat we moeten bestellen. Dit tentje heeft het gelukkig wat makkelijker gemaakt en we kiezen twee van de best-sellers. De ene is een zoete mango pudding in een zoet sausje met stukjes mango en mango jelly. Het is moeilijk te beschrijven maar het smaakt niet alleen naar mango. Het is heel zoet en erg lekker. De tweede is een tofu pudding. Heel zacht van textuur en het smaakt gelukkig niet naar tofu. We zijn nu wel erg benieuwd naar alle andere smaken. We wandelen nog even rond en fietsen daarna terug naar onze kamer.

We zoeken de volgende ochtend een andere sportschool op die meer apparatuur heeft. Daarna fietsen we naar een van de bekenste Banh Mi tentjes van Hoi An en eten de beste Banh Mi die we tot nu toe hebben gegeten. Op deze zit een soort pittig gehakt, geroosterd vlees en een gebakken ei. Dit ochtendritueel bevalt ons prima omdat we na het sporten zo veel honger hebben dat al het eten nóg beter smaakt.

We besluiten onze twee krakkemikkige en veel te kleine fietsen toch maar in te ruilen voor een scooter. Dat is meer onze snelheid. Daarna overleggen we met de eigenaresse van het hotel de mogelijkheden voor op maat gemaakte kleding. Voor COVID-19 heeft ze 15 jaar een eigen kledingwinkel gehad en nu doet ze het alleen nog voor de gasten van het hostel. Hoi An staat bekend om de handgemaakte kleding, lederwaren en hoge kwaliteit stoffen. Er zijn belachelijk veel tailors die allemaal hetzelfde kunnen, op sommige plekken wel 5 naast elkaar. We hadden niet de intentie om hier gebruik van te maken maar dit maakt het wel heel makkelijk.

Roos kiest een leuk broekpak uit en Brent twee overhemden. We kunnen uit een gigantische hoeveelheid stoffen, kleuren en patronen kiezen. Daarna worden we in nog geen 2 minuten opgemeten, gewoon in de lobby van het hostel. Morgenochtend zijn ze al klaar en kunnen we het passen.

Daarna scooteren we weer naar het strand om de rest van de middag te chillen.

Blijkbaar is het vandaag st. Patricks day en zelfs in Hoi An is er een Irish pub. Er staat een klein podium en er speelt een band klassiekers zoals Born to be wild en Eye of the Tiger. We drinken na het eten een biertje en hangen nog even rond bij het podium. Grappig om te zien dat alleen blanke touristen voor het podium staan te dansen en de Vietnamese mensen vooral filmpjes maken van de dansende touristen.