Gister hebben we een paar plekken bezocht in Hoi An. Voor de verandering hebben we ontbeten met Bahn Mi en daarna koffie gedronken bij een café dat bekend staat om de hoge kwaliteit zelfgebrande koffie. Elke dag drinken we zeker 2 of 3 keer een Vietnamese ijskoffie. De koffie heeft iets bijzonders hier. De koffie wordt gezet als espresso en is heel sterk, smaakvol en bitter. Daarom drinkt bijna iedereen het met suiker (Roos) of gecondenseerde melk (Brent).

Onze favoriete Banh Mi in Hoi An is van 'Bahn My Phuong'. Dit restaurantje is ooit begonnen als klein kraampje. In 2009 heeft Anthony Bourdain in de serie No Reservations hier een Bahn Mi gegeten en noemde het "a symphony in a sandwich". Sinds dat moment staat er op vrijwel elk moment van de dag een rij en worden de broodjes door 5 mensen tegelijk gemaakt. Onze favoriet is een combinatie van alles: Een krokante franse baguette met geroosterd varkensvlees, malse kip, leverpaté, verse kruiden, ingelegde wortel/daikon, hete pepers, en een saus gemaakt met ei en sojasaus. Het broodje is uniek en dit exact namaken in Nederland is onmogelijk. Brent gaat de uitdaging toch aan.

Na het ontbijt rijden we naar de Silk Village. Een soort openluchtmuseum over het proces van zijde stof. We slaan de tour over en wandelen op eigen houtje door het dorpje. We leren dat zijde wordt gemaakt door de zijderups. De larve van de zijderups wikkelt zichzelf in een cocon van zijde. Deze cocon wordt in kokend water gedaan om de zijde te 'oogsten'. Met een half uurtje hebben we het wel gezien en vertrekken we zij aan zijde met nieuwe kennis en waardering voor dit materiaal.

We scooteren door naar Tra Que Farming Village. Een klein dorpje iets buiten Hoi An. Het midden van dit dorpje is een grote moestuin. Overal staan rijen en rijen met de groenten en kruiden die we bij elke maaltijd op tafel krijgen. Het is erg mooi om doorheen te wandelen, alles is zo mooi vers, groen en fris. De moestuinen zijn omringd door restaurants en kookscholen die de inspirerende omgeving gebruiken voor kookcursussen. Bij een restaurantje naast de tuinen bestellen we een paar verschillende vegetarische gerechten. Een frisse salade gemaakt van groene papaya, wortel en veel kruiden. Geroerbakte seizoensgroenten en geroerbakte Morning Glory (klinkt leuker dan de Nederlandse naam, waterspinazie). Alles smaakt super en de gedachte dat het recht uit de tuin komt maakt het nog beter. Het is inmiddels weer het heetst van de dag, 35 graden en zon. Tijd voor een duik in de zee en chillen tot de zon onder gaat.

Daarna eten we noedelsoep bij 'The Noodle House'. We bestellen een seafood soup. Een pittige en rijke visbouillon met stukken witvis, inktvis, garnalen en groenten. Een heerlijke afwisseling met de runderboullion van de Pho en Bun Bo Hue.

We drinken nog een biertje bij een rustig café en maken weer iets leuks mee:

Het is inmiddels duidelijk dat Vietnamese mensen erg opkijken naar ons uiterlijk, formaat en vooral onze huid. Regelmatig krijgen we te horen wat een 'beautiful couple' we zijn of hoe mooi onze huid is. De eigenaresse van het hostel en haar man zijn er van overtuigd dat Brent model kan worden in Vietnam. Als Brent in het café de rekening vraagt, zegt het meisje achter de kassa opeens "are you an actor?". Brent verstaat het de eerste keer niet dus ze moet het herhalen en is duidelijk verlegen. Brent zegt lachend nee, waarop het meisje heel zachtjes zegt "ohhh...you are so HANDSOME...". De drie andere serveersters in het café kijken ook lachend toe. Roos moet lachen en zegt "snap ik wel". Ze noemt me nu regelmatig 'acteurtje' of 'Brent Pitt'.

Vandaag doen we een korte workout in de sportschool. Het is al 30 graden en de ventilatoren doen vrij weinig. Daarnaast hebben we niet ontbeten dus besluiten we vrij snel om ermee te stoppen.

Onderweg naar de 5e Bahn Mi in 5 dagen worden we er door meerdere mensen op gewezen dat de achterband van onze scooter lek is. We hebben er gelukkig niets van gemerkt en we zijn vlakbij de Bahn Mi als we hem aan de kant zetten. We kunnen het inmiddels goed vinden met de eigenaresse van ons hostel en ze komt ons samen met haar man meteen helpen. We wachten samen op iemand die een nieuwe scooter komt brengen en daarna regelen zij de rest. Eenmaal terug in het hostel krijgen we ook nog te horen dat we mogen verhuizen naar een mooiere kamer!

We lunchen met Ban Xeo en gebarbecuede spiesjes. Het is de derde keer dat we bij dit restaurantje eten. Het is pas een paar maanden open en de eigenaresse doet zo hard haar best om er een succes van te maken. We vertellen dat we allebei al een review geschreven en ze bedankt ons wel 10 keer. Het eten is heel lekker en erg goedkoop. Voor 2 euro p.p. hebben we drinken en zitten we allebei goed vol.

Daarna rijden we naar het strand voor ons middagritueel. Roos bakt in de zon, Brent leest een boek en schrijft de blog. Vandaag eten we Com Ga, oftewel chicken rice (com=rice, Ga=chicken). Een klassiek gerecht waar bijna elk (aziatisch) land wel een eigen versie van heeft. Hier is hij niet heel bijzonder, maar toch lekker. We doen vanavond rustig aan in onze nieuwe kamer.

Groetjes Brent en Roos