Gisteren zijn we optijd vertrokken naar My Son. Rond een uur of 8 zitten we op de scooter voor een rit van ongeveer 1,5 uur. Het grootste stuk van de route is over normale drukke wegen dus we moeten goed opletten en rustig aan doen. We zijn vroeg vertrokken om de drukte en hitte voor te zijn maar het is toch al flink warm op de scooter. Onderweg stoppen we regelmatig om veel water te drinken en even bij te komen. Het laatste stuk van de route is gelukkig over een rustig weggetje een stuk de bergen in. De hele dag door worden grote groepen toeristen uitgeladen bij de tempel. Wij vinden het toch wel leuk dat we op eigen houtje (en veel goedkoper) kunnen rijden.

We komen aan bij My Son, het zijn ruïnes van een grote tempel die is gebouwd door het Champa Koningrijk tussen de 4e en 14e eeuw. De tempels zijn dus erg oud en wat nog overeind staat is overgroeid met planten en mos. Ook deze plek is UNESCO werelderfgoed en platgebombardeerd door Amerika tijdens de oorlog. De plekken waar de bommen zijn ingeslagen zijn nog goed te zien. India en Vietnam zijn in samenwerking druk bezig met de restauratie en conservering van de ruïnes. Het is erg mooi om te zien en veel groter dan we hadden verwacht.

Het is inmiddels ontzettend heet geworden, 35°C, geen wind en een brandende zon bovenop de berg. Er zijn erg veel toeristen en het is duidelijk dat iedereen het er zwaar mee heeft. We lopen een uur of 2 rond en gaan daarna terug naar de parkeerplaats. We moeten op dat moment toch toegeven dat het wel een luxe is om in een geconditioneerd tourbus te kunnen stappen. We zullen toch terug moeten dus we eten iets kleins en stappen daarna met een paar flessen koud water op de scooter. De rit terug is pittig maar ging sneller dan de heenweg. Eenmaal terug in het hostel is afkoelen in het zwembad het enige waar we aan kunnen denken.

Als we weer zijn opgefrist en afgekoeld gaan we naar het postkantoor. We hopen dat het Vietnam Post lukt om onze kaarten in Nederland te krijgen. Daarna wandelen we voor de laatste keer door Old Town en genieten we van het sfeertje. We avondeten natuurlijk met Cao Lao, hét gerecht van Hoi An. We drinken een biertje bij een bar met uitzicht over het water en live muziek. Het Vietnamese meisje die Sweet Child O' Mine en Hotel California probeert te zingen klinkt niet al te best. Gelukkig weet de gitarist wel waar hij mee bezig is.

De volgende dag hebben we een duidelijk plan: lekker niets doen op het strand. We ontbijten met My Quang noedels en ijskoffie. We rijden nog even langs Bahn Mi Phuong voor onze lunch en rijden daarna richting het strand. De mensen bij het strandtentje zien ons al ruim een week komen en gaan dus ze weten inmiddels waar we willen zitten. Het strand is super. Heerlijk zacht en wit zand en blauw helder water met flinke golven.

Omdat het de laatste avond is in Hoi An kiezen we een leuk restaurantje en bestellen we heel veel verschillende gerechtjes. White Rose dumplings, gefrituurde garnalen, verse spring rolls met mango en eendenborst en een groene mangosalade met kipspiesjes. We betalen 10 euro p.p. de duurste maaltijd tot nu toe. Een goede afsluiting van ons culinaire avontuur in Hoi An.

We wandelen nog kort door Old Town voor een specifiek souvenir. Daarna is het mooi geweest, het is weer vrijdagavond en Old Town is ramvol met toeristen.

We hebben het heerlijk gehad in Hoi An en morgen is het weer tijd voor het volgende avontuur. Zoals we hadden gehoopt is Hoi An tot nu toe verreweg onze favoriete plek in Vietnam. Lang op één plek zijn is ons goed bevallen. Je hebt dan veel meer een connectie met de stad, de mensen van het hostel en onze favoriete restaurantjes.

Onze volgende stop is Da Lat. Een stadje in de hooglanden van Vietnam. Het klimaat is een stuk koeler en staat bekend om de outdoor activiteiten zoals hiken, mountainbiken, canyoning en raften. We weten nog niet of we dat allemaal gaan doen, maar we hebben in ieder geval heel veel zin om actieve dingen te doen.

Groetjes Brent en Roos