Vandaag staan we optijd op voor onze hike naar de top van Lang Biang Mountain. We kopen eerst lunch en water voor de tocht en scooteren daarna over leuke weggetjes en door een mooie omgeving naar de voet van de berg. We weten niet precies wat ons te wachten staat maar we hebben ons voorbereid op een zware tocht.

De route begint aan het eind van een onverhard paadje met een klein bordje waar op staat "To the mountain, go up". De eerste 1,5 uur van de wandeling wandelen we steil de berg op door een dennenbos. Er is geen pad, alleen elke zoveel honderd meter een bord met twee pijlen met daarop "go up, go down". Het lijkt op een dennenbos zoals we die ook in Nederland wel hebben. Het is alleen veel groter en het 'pad' gaat de hele route steil omhoog. Regelmatig hebben we door de bomen een fantastisch uitzicht over de omgeving. De hike is echt wel pittig. We zijn helemaal doorweekt en de hartslag is hoog. We genieten intens van de rust en de geluiden van het bos. We zijn tot nu toe nog geen andere toeristen tegengekomen.

Op het halverwege punt kruisen we de geasfalteerde weg die toeristen met jeeps de berg op rijdt. Deze jeeps zijn duur en brengen je maar voor een klein stukje de berg op naar een viewpoint. Wij hiken verder over een onverard pad met rotsen en de komende 20 minuten wordt het pad steeds ruwer. Na ongever 1,5 uur komen we bij een punt wat we allebei heel bijzonder vonden. Op ongeveer 1900 meter verandert het dennenbos in jungle. De overgang vindt plaatst in nog geen 50 meter. Als we achterom kijken zien we kaarsrechte dennenbomen en weinig begroeiing. Voor ons zien we een dichtbegroeide jungle met veel bomen, takken, klimop en gigantisch veel wortels. Het geluid van vogels wordt nu aangevuld door krekels en andere junglegeluiden.

Op dit punt komen we ook het bord tegen waarop staat dat we 3,3km gehad hebben en dat het nog 970m is naar de top. Het paadje wordt nu steeds steiler. Op veel plekken moeten we klimmen. Het lijkt meer op traplopen dan wandelen en onze hartslag kan op sommige momenten niet veel hoger. Elke paar minuten komen we even op adem. De laatste 200 meter is genadeloos. De 'treden' zijn hoog en elke stap kost veel energie. We komen een paar jongens tegen van het hostel waarvan we wisten dat ze de hike ook gingen doen. Zij zijn onderweg naar beneden en hadden de hike duidelijk onderschat.

Na een uurtje zwoegen zijn we de jungle door en na totaal 2,5 uur hebben we de top bereikt. Best een prestatie want we hadden rekening gehouden met 3 uur. Op de top worden we beloond met een waanzinnig uitzicht over de jungle en de omliggende dorpjes. We eten onze welverdiende lunch op en maken een paar foto's. We worden belaagd door insecten en na 10 minuten besluiten we om maar weer terug te gaan. De insecten hebben zich om een of andere reden verzameld op de top, tijdens de hele wandeling hebben we nergens last van gehad. Met nieuwe energie van onze lunch klimmen we weer naar beneden. Naar beneden is een stuk minder vermoeiend, maar wel erg technisch en zwaar voor de knieën. Het stuk door de jungle is vooral voorzichtig doen en langzaam klimmen. Het is heerlijk als we weer op vlak terrein lopen. We dachten dat we het moeilijkste achter de rug hadden tot we bij het steile pad in het dennenbos kwamen. Het is zo steil dat we zigzaggend naar beneden moeten om niet uit te glijden. De vloer ligt vol met lange dennennaalden waardoor het moeilijk is om grip te vinden. Steeds als een van ons bijna uitglijdt liggen we in een deuk. Het voelt als een dag geleden dat we hier liepen en we kunnen ons nauwelijks herrineren dat dit stuk van de hike ook zo zwaar was.

Na ongeveer 2 uur zijn we beneden. Als we er bijna zijn begint het te druppelen. Een paar minuten later komt er een echte tropische bui naar beneden. In een paar minuten zijn we zeiknat en rennen we het laatste stuk naar de overdekking waar de scooter staat. We zijn heel blij dat we niet op de berg waren toen het begon te regenen. Dat was een modderig en spekglad drama geweest. We rijden liever niet in de regen maar de radar geeft aan dat het voorlopig nog wel blijft regenen. We besluiten dus om 2 poncho's te kopen en stappen op de scooter. Onze schoenen waren al doorweekt dus dat maakt niet uit. We rijden voorzichtig en kijken onze ogen uit. Het rioleringssysteem is door het lange droogseizoen helemaal niet gewend om zoveel water af te voeren. Op sommige plaatsen rijden de auto's met hun banden bijna helemaal onderwater. Scooters rijden over de stoep. Op een paar plekken zijn muren verzakt en ligt de weg onder het puin. We genieten er stiekem ook wel van, dit is leuker dan wachten tot het droog wordt. Je zult net zien, een kwartiertje later rijden we Da Lat in en begint de zon te schijnen.

We wringen onszelf uit en gaan op pad voor avondeten. We eten Bahn Mi Xui Mai, een Vietnamese versie van een stokbroodje met kippensoep en een varkensgehaktbal. Daarna gaan we nog op zoek naar een andere specialiteit van Da Lat: Nem Nuong. We lopen het restaurant binnen en zonder iets te bestellen wordt onze tafel gevuld met eten. Nem Nuong zijn gegrilde varkensspiesjes die het gerecht bijzonder maken. Daarnaast krijgen we gefrituurde rijstpapier rolletjes, kruiden, ingelegde groenten en rijstpapier om alles in te rollen. Er zit ook een speciale dipsaus bij die hoort bij de Nem Nuong. Het is erg lekker.

Savonds pakken we onze tassen weer in. Morgenochtend gaan we naar Mui Ne.