Vandaag ontbijten we in het hotel en worden we om 7:30 opgehaald voor een groepstour. We rijden in bijna 2 uur naar de Cu Chi Tunnels. Dit zijn de tunnels die zijn gebruikt door de Vietcong in de oorlog tegen Amerika. Onderweg vertelt de gids uitgebreid over de oorlogsgeschiedenis van Vietnam, erg interessant. We komen aan bij de tunnels en al vrij snel is het duidelijk dat het verreweg de meest toeristische plek is waar we zijn geweest. We wandelen met de groep langs allemaal verschillende nagemaakt en originele onderdelen van de tunnels en krijgen uitleg over waar het voor werd gebruikt. Het is zeker interessant maar het toeristische trekt ons niet zo. Regelmatig moeten we wachten op de groep voor ons of tot onze hele groep exact dezelfde foto heeft gemaakt van een gat in de grond. Een ander Nederlands stel van onze leeftijd denkt er hetzelfde over dus gaan we ergens zitten en delen onze ervaringen van Vietnam. Op de plek waar we 20 minuten pauze hebben is de mogelijkheid om te schieten met een AK47 of andere wapens. Het is belachelijk opgezet, op de schietbaan heeft iedereen gehoorbescherming en 5 meter verderop is het restaurantje waar iedereen zijn oren dicht moet houden om niet doof te worden. Daarna krijgen we de mogelijkheid om door een nagemaakte Vietcong tunnel te kruipen. De tunnels zijn ca. 30% hoger en breder gemaakt, en alsnog moet Brent er op handen en voeten doorheen. De tunnel is 150m lang en elke 20 meter kan je eruit. Na 40 meter vinden we het mooi geweest en gaan we eruit. Rond een uur of 1 is de tour afgelopen en gaan we weer in de bus terug naar de stad. Al met al was het wel leuk om iets te leren over de oorlog en de Vietcong tunnels.

Eenmaal terug in de stad eten we iets kleins op de markt en koelen we af in de kamer tot we zin hebben in avondeten. Avondeten doen we weer bij Bep Me In. We eten voor het laatst Banh Xeo (rijstpannekoekjes). Daarna wandelen we naar een leuke bar voor een cocktail. Helaas is het voor Brent weer raak, waarschijnlijk een lichte voedselvergiftiging van de spring rolls op de markt. Roos heeft nergens last van.

De laatste dag hebben we een rustige planning.Brent voelt zich gelukkig niet heel beroerd. Weinig eetlust, maar verder goed genoeg om er op uit te gaan. We waren van plan om te ontbijten met Bahn Mi maar daar heeft Brent geen zin in. We ontbijten licht in het hotel en pakken daarna rustig onze tassen in. We wandelen richting Tao Dan park en drinken onderweg iets. In het park gaat Roos verder met haar lesje spaans op Duolingo en schrijft Brent de blog. Na het park wandelen we naar het restaurantje waar we tijdens de foodtour de lekkerste noedelsoep hebben gegeten. Roos eet een kommetje leeg en Brent kan alleen maar toekijken. Gelukkig kijken we terug op héél veel lekker eten dus is het niet zo erg om deze over te slaan.

We hoorden gister van de gids dat dit de heetste week van het jaar is in Ho Chi Mihn. Het is 35°C met een gevoelstemperatuur van 43°C! Het is buiten extreem warm. Zodra je buiten stapt ben je doorweekt van het zweet en zelfs een stukje lopen kost flinke inspanning. Iedereen is op zoek naar verkoeling. Wij pakken een Grab naar Vincom Center, een grote en luxe shopping mall met goede airconditioning. We hebben niets nodig dus we wandelen rustig alle verdiepingen af en kijken een beetje rond. Daarna wandelen we naar Saigon Square, een andere shopping mall. Deze is een stuk minder luxe en is het best te vergelijken met een gekoelde en overdekte versie van de Ben Tanh Market. Ze verkopen alleen kleding. Brent vindt een mooie pet en dan gaan we weer naar het hotel. Onze vakantie zit er echt bijna op.

We hebben geregeld dat we een late check-out hebben zodat we nog even kunnen douchen. Nu is de uitdaging om van airco naar airco te gaan tot we bij het vliegveld zijn. De Saigon versie van 'the floor is lava'. We pakken een Grab naar het restaurant waar we willen eten en komen er achter dat deze nog dicht is. We wandelen een klein stukje voor een Bahn Mi om vanavond te eten voordat we het vliegtuig ingaan. We kiezen een ander restaurantje uit en pakken weer een Grab. Voor 1 á 2 euro kan je met Grab op vrijwel elke plek in het centrum komen. We eten een lekkere pomelo salade en zoetzure kip met rijst. Een goede laatste maaltijd en zelfs Brent heeft er weer zin in.

Daarna brengt een Grab ons naar het vliegveld. De chauffeur spreekt tot onze verbazing redelijk Engels en het is een echte kletskous. Hij gaat maar door over het chaotische verkeer en de hitte van Saigon. Hij weet ook verrassend veel over Nederland. De rit gaat wel snel voorbij zo, een leuk afscheid van Saigon.

Over een uurtje gaan we boarden. Morgenochtend om 10 uur lokale tijd landen we op Schiphol. We zien de spandoeken graag tegemoet . Morgen plaatsen we nog een allerlaatste blog als afsluiting van ons avontuur.

Tot snel!