Dag 22: Da Lat

We nemen savonds in het hostel afscheid van Ny en haar man. We betalen 10 overnachtingen, scooterhuur en onze maatkleding allemaal in één keer, lekker makkelijk. Ny en haar man vertellen dat het voor hun ook heel leuk is geweest om ons de afgelopen 10 dagen als gast te hebben. De meeste gasten blijven hooguit 3 nachten en gaan dan weer verder. Je ziet elkaar toch meerdere keren per dag en ze hebben ons met vanalles geholpen. Ze hopen uiteraard dat we over een paar jaar nog eens terug komen en ze beloven ons dan uit eten te nemen en dat Ny haar man tegen die tijd beter Engels kan.

Om 5:30 worden we opgehaald door de taxi en Ny en haar man komen zelfs in hun pyjama nog even doei zeggen. Zo vroeg in de ochtend is het nog lekker koel buiten en overal zijn wielrenners en hardlopers die de warmte voor willen zijn.

Op het vliegveld checken we in en wachten tot we kunnen boarden. Tot onze verbazing is er een boekenwinkel met een redelijke selectie Engelstalige boeken op het vliegveld. Voor de volgende vakantie moeten we toch maar een E-reader overwegen. Backpacken met 5 boeken in de tas is een beetje zonde van de ruimte. De vlucht is prima en om half 11 zijn we alweer in Da Lat. We zijn allebei heel blij dat we onszelf een bus of treinreis van 15 uur hebben bespaard. In de taxi naar het hostel is het duidelijk dat we in een andere omgeving zijn. We rijden door de bergen en hebben mooi uitzicht over boerderijenwaar groenten, fruit en bloemen worden verbouwd. Ook rijden we door bossen met naaldbomen en overal is veek groen. Heel anders dan de eindeloze rijstvelden en platte landschappen van Hoi An en Da Nang.

We droppen onze tas bij het hostel en gaanopzoek naar lunch. Na de lunch kunnen we inchecken, regelen we dat onze was wordt gedaan en huren we een scooter. We hebben op elke plek de intentie om alles te voet te doen maar de afstanden zijn te groot en een taxi of Grab pakken is te duur.

We stappen meteen op de scooter richting de Datanla watervallen, een kwartiertje buiten de stad. Onderweg komen we overal kraampjes tegen waar aardbeien worden verkocht. Onderweg naar de waterval stoppen we bij Tuyen Lam lake en eten we aardbeien met een mooi uitzicht over het grote meer en de bossen die er omheen staan. Een paar minuten later komen we aan bij de watervallen. Er zijn twee verschillende rodelbanen die door het bos naar de watervallen leiden. Bijna iedereen maakt hier gebruik van, maar wij besluiten om geld te besparen en gewoon te wandelen. Na een half uurtje wandelen en traplopen door het bos komen we bij een opening met uitzicht op de waterval. Daarna wandelen we weer omhoog en rijden we terug. We stoppen kort bij het hostel en gaan daarna op zoek naar een van de specialiteiten van Da Lat: Banh Can. Het lijkt op een poffertje gemaakt van rijstbeslag gevuld met ei en/of vlees. Het restaurantje wat we kiezen is duidelijk dé plek waar locals komen om Banh Can te eten. Het is propvol en er is een snelle doorloop. Het lijkt erop dat het hier wordt gegeten als een soort fastfood of snelle hap. Wij gaan rustig zitten en voor de verandering is de bediening niet heel gastvrij of behulpzaam voor ons gevoel.We missen nu alweer de hospitaliteit en vriendelijkheid van Hoi An.

Het eten is gelukkig wel erg lekker. We krijgen allebei een kommetje met een zoete dipsaus met daarin gefrituurde uitjes, lente ui en pepertjes. Daarna krijgen we onze Bahn Can, die wordt in een kraampje iets verderop gebakken op grote poffertjesplaten. Op elk bord liggen 5 Banh Can met elk 2 helften. We kijken af bij de buren en zien dat het de bedoeling is om een halve Banh Can in je dipsaus te leggen en te gebruiken om al het lekkers uit de dipsaus te scheppen.

Daarna rijden we nog naar de avondmarkt en wandelen we even rond. We zijn waarschijnlijk een beetje vroeg want er is nog niet zo veel leven. We waren toch al moe dus we rijden weer terug naar de kamer. Roos zit helemaal in haar boek en leest hem voordat we gaan slapen nog snel uit. (Girl Forgotten van Karin Slaughter). Brent is inmiddels ook alweer klaar met het boek wat hij vanochtend op het vliegveld heeft gekocht.

Groetjes uit Da Lat!

Dag 20 en 21: laatste dagen Hoi An

Gisteren zijn we optijd vertrokken naar My Son. Rond een uur of 8 zitten we op de scooter voor een rit van ongeveer 1,5 uur. Het grootste stuk van de route is over normale drukke wegen dus we moeten goed opletten en rustig aan doen. We zijn vroeg vertrokken om de drukte en hitte voor te zijn maar het is toch al flink warm op de scooter. Onderweg stoppen we regelmatig om veel water te drinken en even bij te komen. Het laatste stuk van de route is gelukkig over een rustig weggetje een stuk de bergen in. De hele dag door worden grote groepen toeristen uitgeladen bij de tempel. Wij vinden het toch wel leuk dat we op eigen houtje (en veel goedkoper) kunnen rijden.

We komen aan bij My Son, het zijn ruïnes van een grote tempel die is gebouwd door het Champa Koningrijk tussen de 4e en 14e eeuw. De tempels zijn dus erg oud en wat nog overeind staat is overgroeid met planten en mos. Ook deze plek is UNESCO werelderfgoed en platgebombardeerd door Amerika tijdens de oorlog. De plekken waar de bommen zijn ingeslagen zijn nog goed te zien. India en Vietnam zijn in samenwerking druk bezig met de restauratie en conservering van de ruïnes. Het is erg mooi om te zien en veel groter dan we hadden verwacht.

Het is inmiddels ontzettend heet geworden, 35°C, geen wind en een brandende zon bovenop de berg. Er zijn erg veel toeristen en het is duidelijk dat iedereen het er zwaar mee heeft. We lopen een uur of 2 rond en gaan daarna terug naar de parkeerplaats. We moeten op dat moment toch toegeven dat het wel een luxe is om in een geconditioneerd tourbus te kunnen stappen. We zullen toch terug moeten dus we eten iets kleins en stappen daarna met een paar flessen koud water op de scooter. De rit terug is pittig maar ging sneller dan de heenweg. Eenmaal terug in het hostel is afkoelen in het zwembad het enige waar we aan kunnen denken.

Als we weer zijn opgefrist en afgekoeld gaan we naar het postkantoor. We hopen dat het Vietnam Post lukt om onze kaarten in Nederland te krijgen. Daarna wandelen we voor de laatste keer door Old Town en genieten we van het sfeertje. We avondeten natuurlijk met Cao Lao, hét gerecht van Hoi An. We drinken een biertje bij een bar met uitzicht over het water en live muziek. Het Vietnamese meisje die Sweet Child O' Mine en Hotel California probeert te zingen klinkt niet al te best. Gelukkig weet de gitarist wel waar hij mee bezig is.

De volgende dag hebben we een duidelijk plan: lekker niets doen op het strand. We ontbijten met My Quang noedels en ijskoffie. We rijden nog even langs Bahn Mi Phuong voor onze lunch en rijden daarna richting het strand. De mensen bij het strandtentje zien ons al ruim een week komen en gaan dus ze weten inmiddels waar we willen zitten. Het strand is super. Heerlijk zacht en wit zand en blauw helder water met flinke golven.

Omdat het de laatste avond is in Hoi An kiezen we een leuk restaurantje en bestellen we heel veel verschillende gerechtjes. White Rose dumplings, gefrituurde garnalen, verse spring rolls met mango en eendenborst en een groene mangosalade met kipspiesjes. We betalen 10 euro p.p. de duurste maaltijd tot nu toe. Een goede afsluiting van ons culinaire avontuur in Hoi An.

We wandelen nog kort door Old Town voor een specifiek souvenir. Daarna is het mooi geweest, het is weer vrijdagavond en Old Town is ramvol met toeristen.

We hebben het heerlijk gehad in Hoi An en morgen is het weer tijd voor het volgende avontuur. Zoals we hadden gehoopt is Hoi An tot nu toe verreweg onze favoriete plek in Vietnam. Lang op één plek zijn is ons goed bevallen. Je hebt dan veel meer een connectie met de stad, de mensen van het hostel en onze favoriete restaurantjes.

Onze volgende stop is Da Lat. Een stadje in de hooglanden van Vietnam. Het klimaat is een stuk koeler en staat bekend om de outdoor activiteiten zoals hiken, mountainbiken, canyoning en raften. We weten nog niet of we dat allemaal gaan doen, maar we hebben in ieder geval heel veel zin om actieve dingen te doen.

Groetjes Brent en Roos

Dag 18 en 19: Hoi An

Gister hebben we een paar plekken bezocht in Hoi An. Voor de verandering hebben we ontbeten met Bahn Mi en daarna koffie gedronken bij een café dat bekend staat om de hoge kwaliteit zelfgebrande koffie. Elke dag drinken we zeker 2 of 3 keer een Vietnamese ijskoffie. De koffie heeft iets bijzonders hier. De koffie wordt gezet als espresso en is heel sterk, smaakvol en bitter. Daarom drinkt bijna iedereen het met suiker (Roos) of gecondenseerde melk (Brent).

Onze favoriete Banh Mi in Hoi An is van 'Bahn My Phuong'. Dit restaurantje is ooit begonnen als klein kraampje. In 2009 heeft Anthony Bourdain in de serie No Reservations hier een Bahn Mi gegeten en noemde het "a symphony in a sandwich". Sinds dat moment staat er op vrijwel elk moment van de dag een rij en worden de broodjes door 5 mensen tegelijk gemaakt. Onze favoriet is een combinatie van alles: Een krokante franse baguette met geroosterd varkensvlees, malse kip, leverpaté, verse kruiden, ingelegde wortel/daikon, hete pepers, en een saus gemaakt met ei en sojasaus. Het broodje is uniek en dit exact namaken in Nederland is onmogelijk. Brent gaat de uitdaging toch aan.

Na het ontbijt rijden we naar de Silk Village. Een soort openluchtmuseum over het proces van zijde stof. We slaan de tour over en wandelen op eigen houtje door het dorpje. We leren dat zijde wordt gemaakt door de zijderups. De larve van de zijderups wikkelt zichzelf in een cocon van zijde. Deze cocon wordt in kokend water gedaan om de zijde te 'oogsten'. Met een half uurtje hebben we het wel gezien en vertrekken we zij aan zijde met nieuwe kennis en waardering voor dit materiaal.

We scooteren door naar Tra Que Farming Village. Een klein dorpje iets buiten Hoi An. Het midden van dit dorpje is een grote moestuin. Overal staan rijen en rijen met de groenten en kruiden die we bij elke maaltijd op tafel krijgen. Het is erg mooi om doorheen te wandelen, alles is zo mooi vers, groen en fris. De moestuinen zijn omringd door restaurants en kookscholen die de inspirerende omgeving gebruiken voor kookcursussen. Bij een restaurantje naast de tuinen bestellen we een paar verschillende vegetarische gerechten. Een frisse salade gemaakt van groene papaya, wortel en veel kruiden. Geroerbakte seizoensgroenten en geroerbakte Morning Glory (klinkt leuker dan de Nederlandse naam, waterspinazie). Alles smaakt super en de gedachte dat het recht uit de tuin komt maakt het nog beter. Het is inmiddels weer het heetst van de dag, 35 graden en zon. Tijd voor een duik in de zee en chillen tot de zon onder gaat.

Daarna eten we noedelsoep bij 'The Noodle House'. We bestellen een seafood soup. Een pittige en rijke visbouillon met stukken witvis, inktvis, garnalen en groenten. Een heerlijke afwisseling met de runderboullion van de Pho en Bun Bo Hue.

We drinken nog een biertje bij een rustig café en maken weer iets leuks mee:

Het is inmiddels duidelijk dat Vietnamese mensen erg opkijken naar ons uiterlijk, formaat en vooral onze huid. Regelmatig krijgen we te horen wat een 'beautiful couple' we zijn of hoe mooi onze huid is. De eigenaresse van het hostel en haar man zijn er van overtuigd dat Brent model kan worden in Vietnam. Als Brent in het café de rekening vraagt, zegt het meisje achter de kassa opeens "are you an actor?". Brent verstaat het de eerste keer niet dus ze moet het herhalen en is duidelijk verlegen. Brent zegt lachend nee, waarop het meisje heel zachtjes zegt "ohhh...you are so HANDSOME...". De drie andere serveersters in het café kijken ook lachend toe. Roos moet lachen en zegt "snap ik wel". Ze noemt me nu regelmatig 'acteurtje' of 'Brent Pitt'.

Vandaag doen we een korte workout in de sportschool. Het is al 30 graden en de ventilatoren doen vrij weinig. Daarnaast hebben we niet ontbeten dus besluiten we vrij snel om ermee te stoppen.

Onderweg naar de 5e Bahn Mi in 5 dagen worden we er door meerdere mensen op gewezen dat de achterband van onze scooter lek is. We hebben er gelukkig niets van gemerkt en we zijn vlakbij de Bahn Mi als we hem aan de kant zetten. We kunnen het inmiddels goed vinden met de eigenaresse van ons hostel en ze komt ons samen met haar man meteen helpen. We wachten samen op iemand die een nieuwe scooter komt brengen en daarna regelen zij de rest. Eenmaal terug in het hostel krijgen we ook nog te horen dat we mogen verhuizen naar een mooiere kamer!

We lunchen met Ban Xeo en gebarbecuede spiesjes. Het is de derde keer dat we bij dit restaurantje eten. Het is pas een paar maanden open en de eigenaresse doet zo hard haar best om er een succes van te maken. We vertellen dat we allebei al een review geschreven en ze bedankt ons wel 10 keer. Het eten is heel lekker en erg goedkoop. Voor 2 euro p.p. hebben we drinken en zitten we allebei goed vol.

Daarna rijden we naar het strand voor ons middagritueel. Roos bakt in de zon, Brent leest een boek en schrijft de blog. Vandaag eten we Com Ga, oftewel chicken rice (com=rice, Ga=chicken). Een klassiek gerecht waar bijna elk (aziatisch) land wel een eigen versie van heeft. Hier is hij niet heel bijzonder, maar toch lekker. We doen vanavond rustig aan in onze nieuwe kamer.

Groetjes Brent en Roos

Dag 15, 16 en 17: Hoi An

De afgelopen dagen hebben we lekker rustig aan gedaan. Sochtends passen we onze kleding en na een paar aanpassingen is alles de volgende ochtend perfect. Brent heeft een linnen overhemd met korte mouwen en een net overhemd laten maken. Roos heeft een perfect passend broekpak van hele mooie linnen stof.

We hebben voor het eerst overdag door Old Town Hoi An gewandeld op zoek naar wat souvenirs. We chillen op een terrasje met onze boeken en eten lekkere verse spring rolls. Smiddags als het wat is afgekoeld gaan we nog even naar het strand tot we zin krijgen in het avondeten.

De volgende dag ontbijten we met Banh Mi en gaan we even sporten. Daarna hangen we bijna de hele dag op een bedje aan het strand. Heerlijk. Savonds gaan we naar een rooftop bar voor een biertje met een mooi uitzicht over de rivier met lampjes.

Vandaag is het tijd voor wat actiefs. We hebben een kookles geboekt en om 8 uur worden we opgehaald bij het hostel. We slapen bijna door onze wekker heen dus we moeten haasten. Brent springt meteen op de scooter om twee ijskoffie en twee Banh Mi te halen terwijl Roos zich klaarmaakt. Niet zomaar Banh Mi natuurlijk, de beste van Hoi An!

We gaan eerst naar de markt om ingrediënten te kopen. We kopen tofu, kruiden, groenten, ananas, varkensvlees, rundvlees, runderbotten en hoisin saus. De gids vertelt enthousiast wat alles is en wat ze ervoor betaalt (weinig). Grappig hoe uitleg van een gids je beeld van de markt zo snel kan veranderen. Als sinds Ho Chi Minh komen we op markten waar rauw vlees open en bloot bij 30-35°C in de zon ligt. We vonden het ontzettend smerig en hoopte maar dat het vlees wat wij aten niet van deze markten komt. We leren hier dat elke ochtend rond 4 uur uur deze dieren worden geslacht. Het vlees wordt direct naar de markt gebracht en op die dag verkocht. Alles wat overblijft wordt aan het eind van de dag verwerkt tot worsten en vergelijkbare producten. Vlees ligt er dus nóóit langer dan 1 dag en het is super vers. Nu we dat weten ziet het vlees er opeens een stuk beter uit. Ook begrijpen we nu nog beter hoe belangrijk het is om vroeg naar de markt te gaan. Voor vis geldt hetzelfde, dit ligt gelukkig wel op ijs en is ook super vers.

Na de markt rijden we naar de Coconut River. Een mooi riviertje die ons een beetje doet denken aan de Mekong delta. We stappen per 2 in een coconut boat. De typische ronde bootjes die hier worden gebruikt. Dit is een hele drukke touristische trekpleister dus we waren niet van plan dit te doen. Het zit echter in deze tour en we zijn er gelukkig zo vroeg dat het nog redelijk rustig is op het water. Het was best leuk.

We stappen af bij de mooie overdekte kookschool, direct aan de rivier. Ze laten ons eerst zien hoe vroeger (100-200 jaar geleden) rijst werd gemalen en verwerkt tot rijstmelk en daarna tot rijstnoedels en rijstpapier. Met de rijstmelk maken we zelf een vers rijstpapier om te dippen in sojasaus en op te eten.

Daarna begint het koken. Iedereen heeft een eigen stationnetje met een kookstel en alle ingrediënten. De gids doet het in een rap tempo voor en daarna mogen we het zelf doen. Als eerst zetten we de runderboullion op. Water met botten en aromaten zoals gember, ui, steranijs en kaneel. Tot nu toe nog niets nieuws.

Daarna laat de gids zien hoe we verse spring rolls en een hele lekkere dipsaus maken. Nadat we het hebben gemaakt mogen we het natuurlijk opeten.

De volgende is Ban Xeo, de krokante omelet (dachten we). Blijkbaar is Ban Xeo een pannenkoek van rijstbloem en komt de gele kleur van de kurkuma. 'Ban' betekent 'cake' en 'Xeo (seo)' slaat op het geluid wat het beslag maakt als het in de hete olie komt: 'ssssssizzle'. Ban Xeo is een van onze favoriete dingen om te eten in Vietnam en we kenden het nog helemaal niet voordat we hierheen gingen. Dit zal ook het eerste zijn wat we voor iedereen gaan maken zodra we thuis zijn.

We leren een koude noedelsalade te maken met rundvlees en een boullion dressing. Erg lekker. Als laatste maken we Pho met de bouillon die we aan het begin hadden opgezet. Brent heeft nieuwe inspiratie opgedaan en wat ideeën om z'n eigen versie nog beter te maken.

We worden teruggebracht naar het hostel en gaan daarna nog even naar het strand om af te koelen in de zee. In de avond gaan we de stad in voor Coa Lao. De chewy Hoi An noedels waar we inmiddels gek op zijn geworden.

We hebben de afgelopen dagen ook kunnen nadenken over de tweede helft van onze vakantie. We zijn erachter gekomen dat we nog erg veel tijd over hebben voor de plekken die we nog willen bezoeken tussen hier en Ho Chi Minh. We kunnen daarom dus rustig aan doen. We besluiten om in ieder geval nog twee dagen extra in Hoi An te blijven. Hier weten we zeker dat we ons kunnen vermaken met strand, zwembad, leuke stad en goed eten. Ons originele plan was om na Hoi An een nachttrein te pakken naar Mui Ne, bijna 800km en ruim 15 uur reizen naar het zuiden. We zijn erachter gekomen dat een vliegticket naar Da Lat (ongeveer even ver als Mui Ne) maar een beetje duurder is dan een treinkaartje. De keuze is daarom snel gemaakt, de 25ste vliegen we vroeg in de ochtend in een uurtje naar Da Lat.

De komende dagen hebben we nog geen tours of activiteiten gepland, dus een uitgebreide blog zal er ook niet zijn. Wij vermaken ons prima, Hoi An voelt als een mini strandvakantie tijdens onze reis.

Groetjes Brent en Roos

Dag 13 en 14: Hoi An

In de ochtend regelt de eigenaresse van het hostel voor ons twee fietsen en drinken we een ijskoffie. Daarna fietsen we naar een lokale sportschool. Na het sporten ontbijten we bij een restaurantje dat vlakbij de sportschool zit. Het restaurant is nog helemaal leeg als we aankomen en de eigenaresse is super aardig en behulpzaam. Ze stelt voor om een beetje van alles te nemen, wij proberen uit te leggen dat we honger hebben en graag extra veel willen. Dat snapt ze gelukkig meteen. We krijgen 4Banh Xeo (krokante omelet) en een hele stapel met thit nuong en nem nuong (varken en kip spiesjes). Net als bij de meeste Vietnamese gerechten krijgen we een grote bak sla en kruiden en rijstpapier om het in te rollen. Er zit deze keer ook een waanzinnig lekker sausje bij. We zitten propvol en kunnen er voorlopig weer tegenaan.

We nemen een duik in het zwembad bij het hostel en en fietsen daarna naar het strand. De rest van de middag chillen we aan het strand. Roos bakt in de zon en Brent leest z'n eerste boek uit (The Alchemist van Paulo Coelho).

Nadat we zijn afgekoeld en opgefrist in het hostel fietsen we naar Old Town. We wandelen weer een tijdje rond en genieten nogmaals van de sfeer die er hangt. Er zijn wel erg veel toeristen, vooral de grote groepen Chinezen zijn hier niet te missen.

We avondeten met hét beroemdste gerecht van Hoi An: Cao Lau noedels. De speciale rijstnoedels maken dit gerecht uniek. Het zijn dikke en korte noedels met een chewy textuur. Authentieke Cao Lau noedels worden gemaakt met water uit één specifiek bron in Hoi An en gemengd met as van de bomen die op Cham Island groeien. Langs het water in Hoi An zie je overal Cao Lau noedels gedroogd worden in de zon. Het gerecht bestaat uit de noedels, geroosterd varkensvlees, kruiden, taugé, krokante stukjes deeg of varkenshuid. Er overheen zit een hele smaakvolle bouillon die meer lijkt op een jus dan op bouillon. We vinden het allebei ontzettend lekker. We eten ook een andere lokale specialiteit: White Rose dumplings. Dat zijn gestoomde dumplings in rijstvellen en niet zo heel bijzonder. We wandelen nog even door de stad op zoek naar een dessert. We vinden een modern tentje waar Chè wordt gemaakt. We hebben het al vaak zien langskomen op straat maar hebben nog nooit de behoefte gehad om het te proeven. Vooral omdat Chè een verzamelnaam is en we geen idee hebben hoe en wat we moeten bestellen. Dit tentje heeft het gelukkig wat makkelijker gemaakt en we kiezen twee van de best-sellers. De ene is een zoete mango pudding in een zoet sausje met stukjes mango en mango jelly. Het is moeilijk te beschrijven maar het smaakt niet alleen naar mango. Het is heel zoet en erg lekker. De tweede is een tofu pudding. Heel zacht van textuur en het smaakt gelukkig niet naar tofu. We zijn nu wel erg benieuwd naar alle andere smaken. We wandelen nog even rond en fietsen daarna terug naar onze kamer.

We zoeken de volgende ochtend een andere sportschool op die meer apparatuur heeft. Daarna fietsen we naar een van de bekenste Banh Mi tentjes van Hoi An en eten de beste Banh Mi die we tot nu toe hebben gegeten. Op deze zit een soort pittig gehakt, geroosterd vlees en een gebakken ei. Dit ochtendritueel bevalt ons prima omdat we na het sporten zo veel honger hebben dat al het eten nóg beter smaakt.

We besluiten onze twee krakkemikkige en veel te kleine fietsen toch maar in te ruilen voor een scooter. Dat is meer onze snelheid. Daarna overleggen we met de eigenaresse van het hotel de mogelijkheden voor op maat gemaakte kleding. Voor COVID-19 heeft ze 15 jaar een eigen kledingwinkel gehad en nu doet ze het alleen nog voor de gasten van het hostel. Hoi An staat bekend om de handgemaakte kleding, lederwaren en hoge kwaliteit stoffen. Er zijn belachelijk veel tailors die allemaal hetzelfde kunnen, op sommige plekken wel 5 naast elkaar. We hadden niet de intentie om hier gebruik van te maken maar dit maakt het wel heel makkelijk.

Roos kiest een leuk broekpak uit en Brent twee overhemden. We kunnen uit een gigantische hoeveelheid stoffen, kleuren en patronen kiezen. Daarna worden we in nog geen 2 minuten opgemeten, gewoon in de lobby van het hostel. Morgenochtend zijn ze al klaar en kunnen we het passen.

Daarna scooteren we weer naar het strand om de rest van de middag te chillen.

Blijkbaar is het vandaag st. Patricks day en zelfs in Hoi An is er een Irish pub. Er staat een klein podium en er speelt een band klassiekers zoals Born to be wild en Eye of the Tiger. We drinken na het eten een biertje en hangen nog even rond bij het podium. Grappig om te zien dat alleen blanke touristen voor het podium staan te dansen en de Vietnamese mensen vooral filmpjes maken van de dansende touristen.

Dag 12: Hue --> Hoi An

Vandaag checken we optijd uit in het hostel in Hue. We ontbijten met rijstnoedels, omelet en spring rolls bij hetzelfde restaurant waar we gister hebben gegeten.

In hetzelfde straatje slaan we weer een paar Bahn Mi's in voor onderweg. We starten met goede moed en zonder bilpijn onze rit naar Hoi An. De route is exact hetzelfde als twee dagen geleden, alleen rijden we nu 30 minuten verder dan Da Nang, om te eindigen in Hoi An.

We worden deze keer op de Hai Van Pass beloond met perfect weer en heldere lucht zo ver we kunnen kijken. De route is op deze manier veel leuker. De natuur is veel levendiger en de slingerende bochten van de Hai Van Pass zijn net zo mooi als op de foto's. We vermaken ons prima, helemaal op de top zijn restaurantjes en souvenirwinkels. Vorige keer reden we hier met onze poncho's aan gewoon langs, zonder door te hebben dat we de top hadden bereikt. Deze keer stoppen we wel, voor een waanzinnig uitzicht aan beide kanten van de berg. Aan de ene kant kijken we naar de grote skyline van Da Nang en aan de andere kant kijken we precies langs het mooie strand van de Vinh Tanh peninsula. We zijn heel blij dat we de route nog een keer hebben meegemaakt met goed weer. Dit is zonder twijfel een van de hoogtepunten van de vakantie.

Het laatste stuk van de rit wordt toch wel zwaar. Uit ervaring weten we inmiddels dat er na 5 uur geen manieren meer zijn om comfortabel op een scooter te zitten.

We rijden Hoi An in en we krijgen er meteen een goed gevoel bij. We rijden langs een klein en schoon riviertje, de bomen zijn mooi en de kraampjes en winkeltjes zijn sfeervol. Op basis van ons vooronderzoek wisten we al dat Hoi An voor veel mensen de favoriete plek is in Vietnam. Wij hebben op basis daarvan besloten om hier minimaal 7 dagen te blijven en als het goed bevalt nog langer. We doen vooraf een beetje onderzoek naar de plekken waar we heen willen, maar we houden er ook van om verrast te worden. We weten dus verder erg weinig weinig over de stad. We zijn erg benieuwd of Hoi An heeft waar we naar op zoek zijn.

Na ons uitgebreide ontvangst door een lieve en super gastvrije gastvrouw van het hostel richten we ons kamertje voor komende week in. Het is een simpele kamer maar wel één van de mooiste. We hebben gekozen voor een hostel iets buiten het centrum en we hebben zelfs een zwembad! We frissen ons op en gaan op pad voor onze eerste kennismaking met Hoi An.

We wandelen ongeveer 20 minuten over een klein straatje direct aan de rivier richting Old Town Hoi An. Het is nu al mooier, leuker en sfeervoller dan we tot nu toe hebben meegemaakt in Vietnam. We kunnen niet wachten om te zien wat de stad nog meer te bieden heeft. Net op de rand van Old Town avondeten we bij een noedelbar. We eten Pho en Bun Bo Hue. Erg lekker, maar voor de verandering zijn we enthousiaster over de omgeving dan over het eten.

Het is duidelijk wanneer we Old Town binnenwandelen. Er mogen geen scooters of auto's in en het duurt een paar minuten voordat we niet meer constant achterom kijken of er scooters aankomen. Heel rustgevend. Het stuk wat we tot nu toe hebben gezien bestaat uit twee drukken wandelstraatjes aan beide kanten van een kleine rivier. Overal barst het van de winkels en restaurants en overal is streetfood te vinden. In de rivier dobberen tientallen kleine roeibootjes. Zodra de zon onder gaat geeft alles licht. Op het water drijven bootjes met lampionnen en boven de straten hangen ook overal lampen en lampionnen. Het heeft niet lang geduurd voordat we leerden dat lampionnen een ding zijn in Hoi An.

Brent koopt 'cooking chopsticks', extra lange en stevige eetstokjes om mee te koken. We scoren ook twee mooie plaatjes van de recepten van Bahn Mi en Pho. We wandelen een tijdje rond door de straatjes van Old Town en zijn het met elkaar eens dat Hoi An tot nu toe voldoet aan al onze verwachtingen!

We eten op straat nog een paar Vietnamese snacks en stranden uiteindelijk bij een leuke bar aan het water. Door pure toeval lukt het ons om de beste plekken te krijgen van Hoi An (denken we). We zitten op comfortabele stoelen op 2 meter van de drukste straat van Old Town. Tijd voor een avondje bier drinken en mensen kijken. We spelen een dobbelspelletje (Clever) en schrijven samen dit verhaaltje. Deze stop in Hoi An is de langste van onze hele vakantie en voelt echt als een mijlpaal. Hier gaan we de komende dagen rustig aandoen en uitrusten van het eerste deel van de vakantie. Vooral lekker eten, bruin worden, boekje lezen en zwemmen in de zee.

Groetjes uit Hoi An!

Dag 10 en 11: Huê

Sochtends rijden we eerst langs de scooterverhuurder. We ruilen onze huidige scooter in voor een betere, en we laten de grote backpack van Brent hier achter. We hebben genoeg spullen bij ons voor 2 dagen. Daarna ontbijten we met Bahn Mi en kopen we er twee extra voor onderweg. Het weerbericht is niet al te best, het zou bewolkt zijn en af en toe regenen. We besluiten ons dus niet in te smeren, spoiler alert: we gaan allebei verbranden.

We beginnen onze tocht naar Hue met een stuk van ongeveer een half uur langs de kust van Da Nang. Daarna wordt de weg smaller en begint de klim richting de Hai Van Pass. Het enige verkeer op deze weg zijn scooters, motoren en af en toe een vrachtwagen of bus. Opvallend zijn de Easy Riders, een tourorganisatie die de mogelijkheid geven om achterop een motor met een ervaren motorrijder door het land te rijden. We komen er meerdere tegen. Brent is blij dat hij zelf mag rijden (en Roos ook).

De weg klimt flink en voordat we het weten rijden we letterlijk in de wolken. We trekken onze jassen en poncho's aan en rijden rustig verder. Er is geen uitzicht, het is veel te mistig en regenachtig. Na ongeveer een kwartiertje bergaf in de regen klaart het op en kunnen de jassen weer uit. Blijkbaar hebben we net de Hai Van Pass gereden. We hopen dat het weer over 2 dagen beter is en we dan wel uitzicht hebben. Na de afdaling begint het langste stuk, we rijden over kleine weggetjes door de natuur en over een lang schiereiland aan de kust (Vinh Thanh Peninsula). Dit stuk duurt ruim 3 uur maar is wel leuk. We kijken onze ogen uit en we worden overal aangekeken alsof ze nog nooit een toerist hebben gezien.

Na precies 5 uur rijden komen we aan in Huê. We checken in bij het hostel en gaan er op uit. Na een hele dag zitten hebben we allebei zin om de benen te strekken. We wandelen een flink stuk door de stad in de hoop een sfeervol centrum te vinden. Helaas valt dat tegen. Alle plaatsen die we tot nu toe in Vietnam hebben bezocht hebben niet de sfeer en gezelligheid waar we naar op zoek zijn. Iets wat bijvoorbeeld Chiang Mai wel heeft. We vinden wel de buitenmuur van Imperial City, de belangrijkste bezienswaardigheid van Hue, we lopen alleen buitenom, morgen gaan we naar binnen.

We avondeten met Bun Bo Hue, dé specialiteit van Huê. Dit blijkt dezelfde noedelsoep te zijn die we ook tijdens de foodtour in Ho Chi Minh hebben gegeten. We eten ook spring rolls en een ander gerecht met varkensvlees in rijstpapier. Het restaurant is erg populair en we begrijpen waarom. We drinken nog een biertje bij de DMZ bar, de oudste bar van Huê en erg gezellig (en een biertje kost 80 cent). Vlakbij Huê was tijdens de oorlog een belangrijke DMZ (demilitarized zone). Dit is een plek die je kan bezoeken met een museum en achtergebleven oorlogsvoertuigen etc. Dat trekt ons niet zo, dus die slaan we over.

De volgende dag ontbijten we voor de eerste keer deze vakantie met westers eten. We zitten in een restaurant met alleen maar toeristen en toevallig tussen andere Nederlanders. We eten een English Breakfast en een breakfast hamburger. We krijgen er allebei de kriebels van, morgen ontbijten we gewoon weer op een klein krukje met een noedelsoepje of iets anders Vietnamees.

Na het ontbijt gaan we naar de Imperial City. Tijdens de Nguyen Dynastie (1802-1945) was Huê de keizerlijke hoofdstad van Vietnam en binnen de muren van Imperial City leefde en werkte de keizerlijke famillie. De laatste keizer heeft in 1945 afstand gedaan van de troon. Hierna is de stad verwaarloosd en tijdens de oorlog bijna volledig verwoest. Sinds 1993 is Imperial City UNESCO werelderfgoed en wordt er hard gewerkt aan de restauratie.

Het complex is zo groot dat we er ruim 3 uur rondlopen. Alles wat nog staat of is gerestaureerd is erg mooi. We wisten allebei weinig over de geschiedenis van Vietnam en daar hebben we vandaag veel over geleerd.

Na de Imperial City gaan we lunchen met nog een bekend gerecht uit Centraal Vietnam. Het is een gerecht gemaakt van gekookte baby riviermosselen, rijst, pinda's, krokante varkenszwoerd en nog een paar dingen. We bestellen ook Bun Hen, hetzelfde gerecht maar dan met rijstnoedels in plaats van rijst. We weten inmiddels dat de porties in Vietnam erg klein zijn dus we bestellen er in totaal 4, gelukkig kost een bakje maar €0,60. Het is erg lekker, vooral de versie met noedels.

In de middag rijden we nog naar de Thien Mu Pagoda. Een mooi complex met oude gebouwen en bonsaibomen. In de middag zoeken we een plekje in een parkje aan de Perfume River. We schrijven de blog en kijken naar de zonsondergang.

Savonds kiest Roos een restaurant uit met hele goede reviews op tripadvisor. Ze hebben 12 must-try gerechten uit Hue op de kaart. We kiezen er 6 uit en worden nogal raar aangekeken omdat we maar met zn tweeën zijn. Uiteraard krijgen twee grote Nederlanders het met gemak op. Een uitgebreide beschrijving van het eten zou in dit geval nog een heel A4tje in beslag nemen. Jullie moeten daarom maar geloven dat alles fantastisch was. Brent vindt het de beste maaltijd in Vietnam tot nu toe.

Één dag in Huê was prima, morgen rijden we via dezelfde route terug naar het zuiden, deze keer eindigen we in Hoi An.

Groetjes uit Huê!

Dag 9: Da Nang, Marble Mountains

Vandaag ontbijten we voor de verandering met Bahn Mi, we rijden met de scooter naar een restaurantje wat op de route ligt naar de Marble Mountains. Dit is een groep bergen die middenin Da Nang opeens uit de grond steken. Kilometers rondom deze bergen is het vlak. De berg zit vol met grotten en pagoda's en is daarom een populaire touristische trekpleister. We proberen de drukte voor te zijn maar dat is niet helemaal gelukt. We klimmen over marmeren trappen en rotsen en krijgen een mooi uitzicht van de omgeving. De grotten en vooral de natuur die er omheen groeit is erg mooi.

Daarna rijden we door naar Son Tra Peninsula. Een schiereiland net boven Da Nang. De weg ernaartoe is leuk, we rijden de hele boulevard af langs het strand en de weg verandert daarna in een slingerende bergweg. De eerste stop is Linh Ung Pagoda, een grote en mooie pagoda met als hoogtepunt een gigantische buddha van 67 meter hoog die over Da Nang uitkijkt.

Daarna rijden we door, in de hoop nog een 1000 jaar oude boom te bezoeken. Helaas is een paar kilometer verderop de weg afgesloten. Het is niet duidelijk waarom. We rijden terug naar de stad en lunchen net als gister met Ban Xeo, een grote omelet. Er wordt deze keer een hele sterk ruikende maar lekkere saus bij geserveerd. Ongeveer halverwege de maaltijd vindt Roos een gefermenteerd visje, met kop en al, in de saus. Vermoedelijk is de saus gemaakt met ongefilterde vissaus of iets vergelijkbaars. De saus smaakt opeens een beetje anders.

De rest van de middag liggen we op een strandbedje en lezen we onze boeken. We besluiten dat we in Hoi An (over een paar dagen) het tempo wat verlagen en vaker niks gaan doen.

We eten savonds een Pho en pakken daarna onze tassen in. We hebben het in Da Nang wel gezien. Savonds wandelen we nog naar een night market vlakbij de Dragon Bridge. De nachtmarkt is erg leuk en druk. Ruim de helft van de markt bestaat uit streetfood kraampjes. Iets voor 9 gaat iedereen richting de Dragon Bridge. Zowel op- als onder de brug barst het van de mensen. De Dragon Bridge is een hele indrukwekkende brug waarvande staalconstructie is ontworpen als een lange draak. Elke zaterdag en zondagavond om 9 uur spuwt het hoofd van de draak water en vuur. Een show van een kwartiertje waarvoor zelfs de brug wordt afgesloten voor voertuigen. Het is erg mooi om te zien. We drinken nog een biertje en slenteren over de nachtmarkt en terug naar het hostel.

Morgen rijden we naar Hue. Dat doen we over de beroemde Hai Van Pass. Een bergpas met slingerende wegen en fantastische uitzichten. We zijn erg benieuwd, de hele route duurt ongeveer 5-6 uur.

Ps. Tegelijk met elk verhaal plaatsen we ook een paar foto's, vergeet niet die ook te bekijken!